کد مطلب:36712 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114

آنچه آنها نمی دانستند همین باز بودن باب توبه و در نتیجه باز بودن باب محبت بود. این آن چیزی بود كه فرشتگان نمی دانستند. آنها گمان می كردند كه اگر خداوند بندگان گناهكار آفریده است، این بندگان دور از رحمت او خواهند بود و مانند فرشتگان محبوب نخواهند شد. و نمی دانستند كه توبه از این گناهان، رشته محبت را گره مجدد خواهد زد و بنده را به خدا نزدیكتر خواهد كرد. این نكته ای بود كه خداوند به فرشتگان نگفت ولی با بندگان برگزیده خود در میان نهاد تا آنها آدمیان را از این مسئله باخبر كنند كه گناه دروازه محبت است. و از آن گناه كه نفعی رسد به غیر (یا به خود) چه باك؟

توبه از گناه ابواب محبت و رحمت ویژه ی خداوند را باز می كند. خداوند به فرشتگان اجازه توبه نداده است چون آنها گناه نمی كنند. اما به آدمیان مجال گناه كردن و همچنین اجازه توبه نیز داده است و این اجازه توبه خود شفقت مجدد و رحمت مضاعف است.

چقدر محروم اند آدمیانی كه از این باب گشوده و از این رسن افكنده در چاه و از این بهانه ی رحمت خدا روی برمی تابند.

شكر لله كین رسن آویختند
فضل و رحمت را به هم آمیختند

كسی كه درهای گشوده فضل و رحمت می بیند و خفاش صفت خود را از تماشای آفتاب محروم می دارد، از او محرومتر در عالم كیست:

یا رب این بخشش نه حد كار ماست
لطف تو لطف خفی را خود سزاست

دست گیر از دست ما، ما را بخز
پرده را بردار و پرده ی ما مدر

باز خر ما را از این نفس پلید
كاردش تا استخوان ما رسید

[صفحه 247]

از چو ما بیچگارگان این بند سخت
كی گشاید ای شه بی تاج و تخت

این چنین قفل گران را ای ودود
كی تواند جز كه فضل تو گشود

ما ز خود سوی تو گردانیم سر
چون تویی از ما به ما نزدیكتر

این دعا هم بخشش و تعلیم توست
گرنه در گلخن گلستان از چه رست

(مثنوی، دفتر دوم، ابیات 2445 -2451)

و السلام علیكم و رحمه الله و بركاته

[صفحه 249]

صفحه 247، 249.